Woord van de week: allooi

De Zaak Van Persie houdt de media aardig bezig. Zelfs The Sun is neergestreken in Rotterdam dus we verwachten snel een nominatie voor de Chapeau!?, onze prijs voor 'leuke' taalhumor in krantenkoppen (Tip voor de Sun; 'Van Perversie'). Gisteren ging topadvocataat/artiest/BN-er Bram M. zich met de zaak bemoeien. En als die man gaat praten zit ik gekluisterd aan de buis. Wat een heerlijk vocabulaire heeft hij, z'n 'charmante' accent en zijn rake opmerkingen maken er nog meer een feest van. Gisteravond zei hij in het NOS-Journaal: "Ik ken het allooi van deze dame, hoe kan ik u niet vertellen, en heb dus grote vraagtekens bij het waarheidsgehalte van de aangifte….”. Allooi, daar is ie weer, wat een heerlijk woord! Bedankt Bram voor het opnieuw op de kaart zetten. Onze Taal schreef er al eerder dit over: Allooi betekent 'waarde', 'soort', 'peil' en 'gehalte'. Van Dale geeft het voorbeeld poëzie van een beter allooi: van hogere waarde. Allooi wordt echter vaak gebruikt om iets negatiefs aan te duiden, bijvoorbeeld gezelschap van verdacht allooi. Het Woordenboek der Nederlandsche Taal geeft de uitdrukking: `van één allooi (meestal in ongunstigen zin): van hetzelfde geringe gehalte'. Wij kennen het woord 'allooi' met name met de toevoeging 'twijfelachtig'; 'van twijfelachtig allooi'. Heerlijk, wat ons betreft gaan we het vanaf nu weer vaker horen!